Ik ben Karen van Deuren. Super fijn dat je deze pagina bezoekt!
Ieder mens heeft een verhaal; een geschiedenis die je vormt als mens.
We doen, vanaf dat we in moeders buik het leven ‘zien’, ervaringen op die impact hebben op ons als mens.
Zo ook ik.
Ik heb genoten van een heerlijke jeugd op het platteland van Midden Limburg.
Wel voelde ik me, als jongste van drie meiden, regelmatig de kleinste, de minste, er niet bij horend.
Dat was een overtuiging die zich nestelde in mijn onderbewustzijn.
En zo kwamen er meer overtuigingen naarmate het leven vorderde.
Het niet goed genoeg voelen.
Vinden dat ik iets beter of mooier moest doen.
Vinden dat ik harder moest werken want dan zouden ze me goed vinden, zien en waarderen.
Dat ik me maar stil hield want ze zouden me toch niet interessant vinden.
En zo meer….
Wat ik nu als volwassene in zie is, dat mijn leven zich heeft gevormd naar mijn onbewuste overtuigingen en aannames.
Zo is er, na 4 jaar kunstacademie te hebben gedaan, letterlijk tegen me gezegd dat ik niet goed genoeg was.
Wat een bevestiging van mijn innerlijke overtuiging was, die zich uiterlijk manifesteerde
Dat maakt het leven niet makkelijk.
Terwijl ik het zelf in stand hield……alleen was ik me daar toen niet bewust van.
Het leven heeft me aardig uitgedaagd om eens te onderzoeken wie ik eigenlijk echt was, wat ik wilde, om te vertrouwen, om los te laten en vooral waarin ik geloofde.
Geloofde ik eigenlijk wel in mezelf als waardevol mens?
Ik moest uiteindelijk in een diep dal geraken om te ervaren dat er een grote onontdekte innerlijke wereld vol angst, frustratie, onmacht, en andere onverwerkte zooi in mij was.
Deze innerlijke wereld schreeuwde om het daglicht te zien, om opgemerkt, gevoeld en geheeld te worden.
En dat is een nooit eindigende reis. Ik ervaar het als een geweldige, soms moeilijke, maar zeer waardevolle reis.
Die me tot hier heeft gebracht en gaat me nog veel verder gaat brengen. Daar vertrouw ik volledig op.
Kleurrijke groet,
Karen
